Ik ga op vakantie en ik neem mee maart vermomd als augustus Een autoband hapt tijd uit de weg zonnelucht golft een kinderhand vluchtig Limonadegeluk tot ver op de bodem te laat slapen blijft onder je krullenkruin achter Er hangt een geur van warm poederzand van kunnen we hier blijven wonen De tanden van thuis…

je loopt met gepast gezag op straataan je hand wat kleins op zoek naar groen plots een middelgrote blafhet soort wat je optilt in het midden het hurkt vlak naast een grasmat waar kleinsliever vormen kneed uit zand je zegt hier wat van wachtend op antwoordvan de overkant van het groen twee schouders lege handengeen…

op dagen van karton met vezels strak als haren been ik traag de kamer door  ik pak een schaar op scharnier de beide kanten open scherp de ene, bot de ander  langs de kartel in een waas knip ik zo een been, golvend rechter en ook links  ga maar zitten, tegen het been vouw toch dicht, tegen de arm het is beter zo…

Een vrouw met een kaalte als ware Moses zelf er tussendoor gelopen rilt in haar vilten bodywarmer als we door niet voorziene vertraging later dan gepland de zaal binnen stappen. December zuigt alweer ijspegels aan de dakgoten en een zucht winternat sluipt achter ons de hal in. Ze drukt me bots twee kaarten in de…

Een week laat zich vangen in vijf dagen koorddansen tussen uiteindes van zondag en vrijdag. Tussen de muren van ons huis spant zaterdag slapjes. Waar we – naast zuchten – ook eens kans krijgen in te ademen. Om met comfortabele wandelschoenen eens buiten te treden, mochten we dat nodig achten. Om voordat de maandagochtend op…

De dag wast de glim van zich af en plant aan de eind van het gras al haar sterren. Kastanjekauwers verzamelen om een wak om in donker wat kikkers te tellen. De nacht kraakt als enkel glas wast het rood in het blad van appel. Deken is mijn schutkleur als wapen tegen de morgen de…

We nemen het meest uit een holle hand. We gaan er van met onze armen op de rug lopen, op zoek naar uitleg op van die kleine bordjes — museumtempo. Vergeten naar voorbijgangers te zwaaien. Te vragen hoe zij de zomers doorkwamen, we briesen naar het bladmoes wat de straat verstopt. Binnen is het vaak…

Schrijf nu toch eens verder aan dat verdomde boek. — yours truly Het begin van een verrote dag laait op uit het einde van elke vorige verrote dag. Met een ongeëvenaarde traagheid til ik mijn hoofd van het kussen en tuur naar de ranke takken van de eikenboom waarop een wolk kraaien rust. Met hun…

(geschreven voor de poëziemiddag van 11 juni op Landgoed Grootstal) ’s ochtends snikt een krantenkop over de bodem in waterkansdons. ze zakt tot ver onder de horizon in wat leek een kikkervisseconde, brak de oever uit haar voegen. we stutten haar rap met fruitvliegopinie waar zoemende rot in woont we zijn gewend van een afstand…

De laatste sneeuw van het jaar tikt zilvermunten op het mos van een laat bevroren pad. Glans (en ook haar waarde) te koud om op te rapen. Onder een laken zwart en twijfelend met licht stik ik de grote boze wolf. Middenin in wat leek een bos volgt een streling langs mijn verder doodgeboren arm…

er is plaats onder haar golveneen rust achter de bast.zondagsogen, glim als knikkershaar kern een mespunt zon. zuiver suiker voor de regensDruppelt uren in de dag.een mond fris als een waslijntussen oren droogt haar lach. haar licht buigt voor en alle tegenssnippers prisma kerft mijn hand.mijn tere keert in warmtenaar haar zachte appelhart.

Ze blaast haar wangen bol tot rooden draagt water in haar wegen. Even vergeet ze de scherpte op ons voorhoofdsplijt onze vingers tot in twintig. Het gras grijpt zich vast aan een treinspoor ver wegen wuift de zee zich tot zomer zing het een liedsteek je tenen toch al eens onder. Een bloesem verstikt in…

Je verzamelt afslagen naar viaductfeesten en URL’s met recepten voor wanneer we naar buiten mogen. Verstopt ze onder je nagels.  Heel voorzichtig – vezel voor vezel – valt onze kroon af. Ze is groen en vol mos en heeft tijd gehad zich vast te bijten. Mos heeft ook pootjes  om zichzelf vast te grijpen. Toch, wat heb je aan…

Het bruin wordt langzaam groen en één enkele knop schiet uit tot een trots Vlaams landschap.  Het dapperste grijs opgetrokken uit wolken van sorry-schuddende asbest en waarheden als koningen.  Wat kon het asbest eraan doen. We wilden bovenal een onderdak.  Voor mijn deur wordt een wilg achtergelaten. Lastig tot zijn kern te hakken, toch wapperend met zijn dunne armen. …

Met mijn duimnagel til ik glimlachen uit rijpe mandarijnen en leg ze in sikkels voor mijn voeten. Oneens over welke kant ze op horen te wijzen.  Het heeft iets te maken met hun sensoren. Soms zit je ergens zo lang stil dat enkel schillen je nog aan het lachen maken.  Wacht ook eens in een buurtsuper tot de lampen…

Ze wonen tegenwoordig samen naast herinneringen aan water.  Aan een oever rust sinaasappelpulp, op de bodem van geribbelde flesjes. De randen van korte benen en waterschoenen willen een hand als lange benen sprinten want een winkel sluit binnen wat minuten. We zijn op een plek waar geluid elkaar opeet. Woorden lopen door zonder oren en onze natte ogen plakken…

Volgend kort verhaal schreef ik tijdens mijn opleiding aan de Schrijversacademie. Komt ‘ie! —- De Dijk Met mijn ogen richting de maan wring ik de laatste meters uit mijn benen. In mijn keel prikt de smaak van metaal en mijn wil lijkt los te bewegen van mijn ledematen. Het lantaarnlicht weerkaatst op het natte asfalt…

Het belooft een leven als een achtbaan. Terwijlhij omhoog keek vanuit de rijom kaartjes te kopen. De eerste maandag in december smaakt naarzachte kiwi’s die met hun rechterzijdeverraden in welke schaal ze lagen. Let ook niet op flinterdun maanlicht wat zaktuit je televisiescherm. Alles valt harderzolang je het blijft vangen. Scherp je liever aan een…

Morgen verzamelt het grof vuil al onze secondewijzers.Er wordt niet langer gemeten in minuten om uit te beeldenhoe een stad zo snel kan ontbinden. Gisteren bleek dat ook de minst getroffen streken,schakelaars slijten op de zwarte markt.In de hoop, hoop terug te krijgen. In het midden van de kamer ligt een dood hoopjeapparaten. Toetsen en…

Ik heb aan je rand geproefd. Zo protserig open stond je, met smaak van vaal oranje bladmoes. Een getijde op een kiepstand. Hellend en verdorven met een lege kinderhand. De grond verkrampt tot kolen. Briket als rib gestrekt. Toont haar wikken in ’s lands gewelven. Ze strelen resten van water met ambities om bladveder te…

De planken dragen een man die zijn haren kamt voor het slapengaan. Stel, de inzameling begint middenin de nacht. Schoon. Ze zullen hem net hebben. Twee kommetjes met het natste zout vloedend in zijn handen. Waaieren, gietend over de eerste rij met regenscherm. De man begint daarmee einde. Na afloop lacht iedereen de man uit…

Het zonneglas snijdt elke ochtend vroeg het vlekt rood glorend onder onze zolen Dampende gaten melden aanwezig stil loeiende koeien als tanks opdoemen op donkere velden Het was hier anders toen krakende fietswielen tot stokslagen konden uitbollen Aan ons een dans te ontspringen maar we weten niet meer hoe vluchten rent Hoe voelt verstoppen zonder…

Ben van hier Of d’n overkant Bewoon zilte bodem Laag in Nederland Trots boven water Breken dijken krakend Moed houdt stand Overeind onder daken Liefde voor de stranden In ‘n half woord begrepen Zorg aandacht mensenwerk Staan op verdiende strepen Schitterend met zout Soms grof van korrel Neem me wel serieus Als slok op ‘n…

Meng zilt duinzand vogeltrek met miezer Honing in distel prikkel en kiezel Loop om de koffie schep bodem tot gruis Drink aangelengd met lepels anders tot een thuis

Mijn golf kookt niet meer in een keren Het tij kijkt jouw oog stug toe forceer vlug tot aan de waterrand Ik keer koprollend op elf februari de waterdruppels zijn spaarzaam en smelten zo een kribbe in Het chloor prikt in kookpunten Stoom wolkt schoorstenen tot ver boven mijn oren Wees droog vandaag een kind…

Onlangs schafte ik een boom aan. Het soort wat je dwingt klein te blijven zonder dat het rebelleert. Het houdt geen dagboek bij over baas in eigen bast zijn of over de mogelijkheid zijn bladranden te slijpen  zodat ik mijn vingers eraan zou snijden. Er zit een zekere traagheid in zijn reikwijdte en ik speur hard naar metaforen over kostbaar…

In een verwoede poging wat tastbaar te maken start ik een grondige zoektocht naar de perfecte all-in-one printer. Na een halve dag zoeken besef ik dat een mensenleven rijker is door unboxing video’s van Sjors75. Ook dat 34,5 ster voor de bekroonde koploper op het gebied van NFC-printen een goede richtlijn is. Stuk voor stuk…

Mezelf van bureau naar keukentafel en terug sjouwen maakt de lucht stijf en dwingt me iedere dag op dezelfde tijd naar buiten voor een rondje door het dorp. Verderop speelt de buurman een potje stoepranden met zichzelf. Hij gooit de bal, de rand geeft antwoord. Een eenvoudig spel wat er voor zorgt dat hij de…