- 07.2023: Publicatie, Twee gedichten in literair tijdschrift Deus Ex Machina
- 05.2023: Publicatie, Tijdschrift Landauer
- 03.2023: Top 100 Gedichtenwedstrijd (Awater, Prijs de Poëzie)
- 01.2023: Longlist Top 50, AMAI award
- 09.2022: Top 25 (/750) Verhalen | Top 5 Poëzie ILFU Verhalenwedstrijd met Ontvorming
- 09.2022: Publicatie, De Optimist
- 06.2022: Publicatie, Op Ruwe Planken
- 03.2022: Publicatie, MUG Zine, Een groen geluid
- 01.2022: Longlist Top 50, AMAI award
- 11.2021: Interview PZC, Zeeland als inspiratiebron voor poëzie
- 10.2021: Kluger Hans: Esohe Weyden kiest voor … ‘Achtuurjournaal’ van Gaël van Heijst
- 10.2021: Publicatie, Kluger Hans #41: Gêne, gedicht Achtuurjournaal
- 09.2021: Publicatie Seizoenszine, Winter met het gedicht Paperassenjas
- 07.2021: Review Twijfelweefsel, Meander
- 07.2021: Interview, Meander
- 06.2021: Publicatie, debuutbundel Twijfelweefsel bij Kirja Boek
- 03.2021: Publicatie, Zeef van de Maand, Het Gezeefde Gedicht
- 02.2021: Longlist Top 50, AMAI award
- 01.2021: Publicatie, Meander Magazine
- 12.2020: Winnaar 15e editie, Schrijverspodium
- 11.2020: Genreprijs Schrijverspodium, voor het gedicht Buurtonderzoek
dat heb ik niet gezegd
‘Gaël is een zeldzaam geval. Hij rijmt design met een goed verhaal. Dat wil je. Alles draait namelijk om goede ideeën. Daar weet Gaël raad mee. Deze creatieve denker biedt creatieve oplossingen. Mij weet hij altijd weer te verrassen.‘
— Stefan Popa, schrijver en schrijfdocent
‘Dichter Gaël van Heijst toont zijn taalvaardigheid voortdurend. Was er een wedstrijd voor de mooiste zin uit alle inzendingen van 2020 dan won zijn “achter een voordeur valt iemand in het slot” met glans. Zijn buitelende teksten schreeuwen om voorgedragen te worden, misschien staat u wel naast uw stoel en roept “we begrijpen wat u beweegt”.‘
Meander
‘Ik vraag me af of er mensen zijn die nog nooit op een verlaten parkeerterrein zijn terechtgekomen. Niet per ongeluk, maar omdat het leven je daartoe heeft gedwongen. Om even na te denken en af te koelen. Om met je vader rijlessen te volgen en voor je het weet rollen de tranen over je wangen. Om in volle paniek je gps in te stellen omdat je verdwaald bent geraakt. Waarom link ik verlaten parkeerterreinen altijd met dramatische gebeurtenissen? Gaat daar iemand écht zonder enige vorm van drama of ontsnappingsdrang naartoe? In dit gedicht is het de toon waarop het achtuurjournaal vertelt over ons lijk dat gevonden werd net buiten het dorp. En hoewel ik thuis zit met een warme pluizige badjas aan, slaagt Gaël van Heijst erin om mij meteen mee te nemen naar dat ene parkeerterrein waar ik nog nooit ben geweest. Ik moet zeggen dat de beelden die hij schetst blijven hangen. Ik hoop dat ik later nog het onderscheid zal kunnen maken tussen mijn eigen herinneringen en dit prachtige gedicht.‘
Esohe Weyden