Ik heb me ooit laten vertellen dat je als postzegelverzamelaar geboren moet worden. Als ik na het naar buiten gaan nog eens terug mag komen, word ik filatelist.

Ik bewaar klein stukje buitenshuis in lades van onze kasten. Ze puilen uit tegen de tijd dat je dit ontvangt, zo snel gaan we. Kleine rechthoekige vlakjes met gekartelde randjes, vertrokken in uithoeken van allerlei landen. Onuitspreekbare namen troosten andere onuitspreekbare namen.

Een eerlijke verzamelaar ben ik, nooit word ik als oplichter bestempeld. Stuur altijd een brief terug. Enorm veel letters zouden mijn kant op komen. Ontelbare keren het alfabet rond. Voorzichtig stoom ik alle postzegels er af.

Hoe is het bij jullie? Wat mogen jullie allemaal tegenwoordig? Handgeschreven, aaneengeregen wijde wegen.
We krijgen de nieuwe landkaart waar je anders moet bewegen. Ik reis met jullie de wereld over via waardedocumenten. Miniatuur kunst in een eigen uniekheid. De lade geopend, meerdere dikke enveloppen keer ik om op de eettafel.

Elke avond leg ik ze op een lange rij, volg de randen met m’n vingers. Weemoedig oude ziel, mijmerend terugdenken aan vervlogen plekken. Plekken waar hopelijk zelfde verzamelaars dezelfde rituelen koesteren.

Met je ogen gesloten kom je overal, en een heel klein stukje dichter bij elkaar.