Gelezen: november 2222


Morgen verzamelt het grof vuil al onze secondewijzers.
Er wordt niet langer gemeten in minuten om uit te beelden
hoe een stad zo snel kan ontbinden.

Gisteren bleek dat ook de minst getroffen streken,
schakelaars slijten op de zwarte markt.
In de hoop, hoop terug te krijgen.

In het midden van de kamer ligt een dood hoopje
apparaten. Toetsen en draden verbonden – van hun plastic lijf ontdaan.

Groene schermen glimmen onder stadslicht. Nog maar een paar uur
tot het donker. Vonken van machines ratelen
om tot één nieuw bericht te komen.

Een verre afstammeling knippert, typt diep bedroefd symbolen
op zijn zwevend toetsenbord.

Gezocht:
Ronde lichaamsbouw.
Diep blauwe huidskleur.
Donkerbruin haar met
seizoensgebonden gele accenten.

We hadden haar in tijden niet meer gezien.
Het spijt ons.

Of we de posters willen printen
of we onze voeten durven optillen.
Om haar daar simpelweg te vinden.